Inspektimi i automatizuar me rreze X (AXI) është një teknologji e bazuar në të njëjtat parime si inspektimi i automatizuar optik (AOI). Ai përdor rrezet X si burim, në vend të dritës së dukshme, për të inspektuar automatikisht veçoritë, të cilat zakonisht janë të fshehura nga pamja.
Inspektimi i automatizuar me rreze X përdoret në një gamë të gjerë industrish dhe aplikimesh, kryesisht me dy qëllime kryesore:
Optimizimi i procesit, d.m.th. rezultatet e inspektimit përdoren për të optimizuar hapat e mëposhtëm të përpunimit,
Zbulimi i anomalive, pra rezultati i inspektimit, shërben si kriter për të refuzuar një pjesë (për skrap ose ripërpunim).
Ndërsa AOI lidhet kryesisht me prodhimin e elektronikës (për shkak të përdorimit të gjerë në prodhimin e PCB-ve), AXI ka një gamë shumë më të gjerë aplikimesh. Ai varion nga kontrolli i cilësisë së rrotave të aliazhit deri te zbulimi i fragmenteve të kockave në mishin e përpunuar. Kudo që prodhohen një numër i madh artikujsh shumë të ngjashëm sipas një standardi të përcaktuar, inspektimi automatik duke përdorur softuer të përparuar për përpunimin e imazheve dhe njohjen e modeleve (vizion kompjuterik) është bërë një mjet i dobishëm për të siguruar cilësinë dhe për të përmirësuar rendimentin në përpunim dhe prodhim.
Me përparimin e softuerëve të përpunimit të imazheve, numri i aplikimeve për inspektimin e automatizuar me rreze X është i madh dhe rritet vazhdimisht. Aplikimet e para filluan në industri ku aspekti i sigurisë së komponentëve kërkonte një inspektim të kujdesshëm të secilës pjesë të prodhuar (p.sh., saldimi i shtresave për pjesët metalike në termocentralet bërthamore) sepse teknologjia pritej të ishte shumë e shtrenjtë në fillim. Por me përhapjen më të gjerë të teknologjisë, çmimet ranë ndjeshëm dhe e hapën inspektimin e automatizuar me rreze X në një fushë shumë më të gjerë - pjesërisht të nxitur përsëri nga aspektet e sigurisë (p.sh., zbulimi i metalit, qelqit ose materialeve të tjera në ushqimin e përpunuar) ose për të rritur rendimentin dhe për të optimizuar përpunimin (p.sh., zbulimi i madhësisë dhe vendndodhjes së vrimave në djathë për të optimizuar modelet e prerjes).[4]
Në prodhimin masiv të artikujve kompleksë (p.sh. në prodhimin e elektronikës), një zbulim i hershëm i defekteve mund ta ulë ndjeshëm koston e përgjithshme, sepse parandalon përdorimin e pjesëve me defekt në hapat pasues të prodhimit. Kjo rezulton në tre përfitime kryesore: a) jep reagime sa më shpejt të jetë e mundur që materialet janë me defekt ose parametrat e procesit kanë dalë jashtë kontrollit, b) parandalon shtimin e vlerës në komponentët që janë tashmë me defekt dhe për këtë arsye zvogëlon koston e përgjithshme të një defekti, dhe c) rrit mundësinë e defekteve në terren të produktit përfundimtar, sepse defekti mund të mos zbulohet në fazat e mëvonshme të inspektimit të cilësisë ose gjatë testimit funksional për shkak të grupit të kufizuar të modeleve të testimit.
Koha e postimit: 28 dhjetor 2021